Zoals met de meeste personen die we lang niet gesproken hebben in deze rare periode, vragen we natuurlijk als eerste aan Jur hoe het met hem gaat. “Goed”, verzekert hij ons. “Ik ben gelukkig niet ziek geweest en voel me lekker en fit. Ook in mijn familie en in het bedrijf is niemand ziek geweest. Gelukkig komen de wedstrijden weer op gang, ik ben inmiddels alweer overal en nergens geweest. Tolbert, Praag, Exloo, Valkenswaard, Den Bosch, heerlijk. Ik heb thuis wel volop door getraind, maar zowel de paarden als ik misten natuurlijk wedstrijdritme dus het was even afwachten hoe het ging lopen. Maar het is helemaal goed gekomen. Thuis heb ik goede faciliteiten, ik heb de tijd gehad om de puntjes op de spreekwoordelijke i te zetten, de jonge paarden extra aandacht te geven en zo pakken we de draad vrij vlot weer op.

Verder heb ik, ik denk zoals veel ruiters met een sportstal, weinig last gehad van Corona. Natuurlijk duurde het wel een paar maanden te lang, op een gegeven moment heb je even voldoende getraind en wil je weer op concours, om de training in praktijk te brengen, maar zowel voor, tijdens als na de lock downs heb ik me niet verveeld thuis. Wij zijn een echte sportstal, ik geef weinig les en zit meestal van 08.00 – 17.00 uur te paard. Dat is al een werkdag op zich en dan heb ik alleen nog maar gereden. Ik hoef niet meer iedere week op concours, die tijd heb ik wel gehad en thuis zijn is ook fijn, maar helemaal niet weg kunnen is niet praktisch.

Ik ben dan ook heel blij dat het CHIO Rotterdam door kan gaan. Het is een heel mooi concours op het allerhoogste niveau. Zo’n concours dat je met je Nederlandse en buitenlandse collega’s wilt beleven en waar je zo goed mogelijk wil presteren. Een concours als Rotterdam is een doel om naar toe te trainen, het ultieme waar je voor traint. Trainen zonder doel is niet leuk, alleen daarvoor ben ik alweer blij dat er weer concoursen zijn, dat maakt het trainen ook leuker. Op het CHIO ligt de lat letterlijk heel hoog, het niveau is hoog en de concurrentie is sterk, machtig mooi vind ik dat”.

Het CHIO is het laatste observatiemoment voor Tokio. Ziet Jur zichzelf als kanshebber hiervoor? Jur twijfelt, zijn hoop is gericht op gericht op Fiumicino van de Kalevallei van eigenaren Joeri Stevens en Geert de Sloover. "Hij is echter pas 10, we hebben het afgelopen jaar hard getraind maar hij heeft door Corona bijna een jaar concourservaring gemist. We bekijken het van wedstrijd tot wedstrijd. Voor hem staan Sankt Gallen en Rotterdam nog op het programma en verder rijd ik concoursen met mijn jongere paarden.

Ik zie uit naar Rotterdam, heb er mooie herinneringen aan. Het is sowieso een schitterend concours op een geweldige locatie, maar de landenwedstrijd voor Nederland wordt er gereden en ik doe niets liever dan voor het team rijden …… Mijn allermooiste herinnering aan het CHIO is dan ook dat we de landenwedstrijd wonnen met het Nederlandse team, dat was in 2016 en ik reed Zirocco Blue”.

Jur verontschuldigt zich “Sorry, het is misschien allemaal niet heel spannend, maar ik ben hier niet zo goed in. Ik wens jullie heel veel succes met de voorbereidingen en hoop zoals altijd op geweldig mooie sport in Rotterdam”.Geen probleem Jur, je kunt niet overal in uitblinken en het was leuk je weer gesproken te hebben. Je bent al zo’n geweldige ruiter, waar we met het Nederlandse team al zo lang op kunnen rekenen. Succes in Sankt Gallen, geniet opnieuw van dragen van de oranje jas en heel graag tot in Rotterdam!


Bron: CHIO Rotterdam