Afgelopen weekend tijdens het CSI Eindhoven zaten we om tafel met paardenfokker, eigenaresse en duizendpoot Mirjam Bierings. Vol enthousiasme vertelde Mirjam over het fokken van de paarden, haar bedrijf met voedingssupplementen voor paarden en over haar samenwerking met Rob Heijligers die haar paarden uitbrengt in de sport. We moesten duizendpoot Mirjam natuurlijk spreken tussen alle zaken door. In Eindhoven stond Ffw88 namelijk te wachten op beweging terwijl op het terrein van Jan Tops in Valkenswaard haar stand met de voedingssupplementen in gereedheid moest worden gebracht.
Met haar 60 jaar is ze misschien niet de jongste in het veld, zoals ze het zelf zegt, maar wel doet ze volop mee als het aankomt op de paardenbusiness. Van kleins af aan was ze bij de paarden te vinden en in haar jeugd rondde Mirjam in Deurne de paardenopleiding af: “Nou ja, die was destijds nog niet zo florissant. Daarna was het voor mij dag en nacht knokken voor een klein beetje salaris.” Al snel besloot ze om bij de politie te gaan, met de bereden politie als doel. Na het afsluiten van de opleiding merkte ze dat ze toch het wedstrijdelement miste en besloot ze deze ambitie op een laag pitje te zetten. Wel werkte ze op diverse afdelingen bij de politie zoals de recherche, zedenzaken en straatwerk en gaf ze ook les aan de bereden politie. Toch gaf dit niet de voldoening waarop ze had gehoopt en daarom besloot ze om zelf weer paarden aan te schaffen en het rijden weer op te pakken.
Naast het rijden bleef er ook tijd over om zich te verdiepen in de voeding voor de paarden. Ze kon aan de slag als importeur voor Red Mills uit Ierland. Daar maakte ze kennis met diverse supplementen voor de paardenvoeding, maar mocht ze ook met regelmaat mee met de dierenarts naar bijvoorbeeld de renbaan om de paarden te behandelen: “Als je er zelf voor open staat, kun je gewoon erg veel leren. Ik heb in 30 jaar tijd op die manier erg veel kennis opgedaan maar ook heel goede contacten opgebouwd met dierenartsen, diverse grote stallen en topruiters. Door de kennis die ik heb opgebouwd, kan ik ook heel vertrouwd voedingadvies geven, ook aan de grote jongens.”.
Intussen bleef ze zich richten op het zelf africhten van de paarden, met hier en daar een wedstrijd, tot op nationaal niveau. Maar het was met name de fokkerij die haar bezig hield. In Riethoven bouwde ze daarvoor een mooi complex, dat in 2004 werd verkocht aan spring- en eventingruiter Tim Collins en zijn vrouw Leida Strijk, de dressuuramazone.
In datzelfde jaar besloot ze ook te stoppen met haar politiewerk, iets wat ze 23 jaar gedaan had. Ze koos ervoor om zich volledig te richten op de fokkerij en de voedingssupplementen, iets wat ze tot de dag van vandaag nog altijd met succes doet. Toch was het geen makkelijke periode voor Mirjam Bierings, die zelf de jonge paarden aanreed op B-niveau en vervolgens verkocht: “Je wordt toch langzamerhand een dagje ouder en van mijn leeftijd zie je dan ook niet zoveel vrouwen meer in de sport. Eigenlijk vind ik dat ik op mijn leeftijd niet meer in de ring thuishoor. Mijn laatste wedstrijd was drie jaar geleden in Geldrop, die won ik ook nog, dat was wel mooi. En daarna ben ik gestopt met de wedstrijden.”
Veel paarden eindigden in het buitenland en kwamen daar erg goed mee. Dat was voor haar het moment om toch een constructie te bedenken dat ze de paarden in de sport kon krijgen. Om ze ergens anders te stallen was geen optie. Een oplossing was om een ruiter in dienst te nemen maar dat ging niet helemaal zonder slag of stoot. Zo was daar een gewillige Bulgaarse ruiter die maar wat graag de paarden wou rijden, maar die zelf geen woord Engels sprak. De communicatie tussen het tweetal verliep –zeg maar- niet helemaal soepeltjes. In haar zoektocht kwam ze terecht bij Rob Heijligers, die nu drie jaar later nog altijd haar paarden uitbrengt op wedstrijd.
Rob gaf aan dat ze de paarden maar eens langs moest brengen om te zien of er een klik was. Zo gezegd, zo gedaan, natuurlijk, dus al snel zat Rob op de destijds vijfjarige Ffw88 waarmee hij eigenlijk direct wegreed. Het tweetal had direct een klik en Rob had eigenlijk wel oren naar het paard. Uiteindelijk werd de constructie bedacht waarbij Mirjam de paarden elke week een keer naar Rob bracht voor een training, die ze vervolgens op wedstrijd uitbracht. Zelf rijdt en traint ze de jonge paarden thuis, waarbij alle aandacht gaat naar de africhting en de gymnastiek voor de paarden.
Inmiddels brengt Rob Heijligers zeer succesvol de paarden van Mirjam uit op wedstrijd en zo zagen we afgelopen weekend in Eindhoven dan ook tweemaal een overwinning met Ffw88 (Azteca VDL x Roblesse ten Eyckenen). Begin vorige maand won Rob ook al in het zadel van de eigen gefokte Hoe Heet Ie (Quasimodo Z x Klazien) in Kronenberg. Naast deze twee talentvolle paarden heeft Rob van Mirjam ook nog de beschikking over Go Go (A Lee Spring Power x Ulisca).
Naast het drietal beloftevolle paarden die op dit moment in de ring lopen, is er nog een 13-tal paarden die hun opwachting zullen maken de komende jaren. Over de samenwerking met Rob is Mirjam zeer tevreden: “Hij is een keiharde werker en een hele fijne ruiter. Ik heb volop vertrouwen in hem en de manier waarop hij omgaat met mijn paarden. Iets wat toch wel een heel fijn gevoel geeft. Ik stel zeer hoge eisen aan het management van mijn paarden en wil dan ook zo lang mogelijk de paarden thuis laten staan. Mocht ik ooit mijn paarden ergens anders neer moeten zetten, dan wordt dat nog een hele uitdaging….!”
Klik hier voor Mirjams account op Universal Horse Data
Afgelopen weekend tijdens het CSI Eindhoven zaten we om tafel met paardenfokker, eigenaresse en duizendpoot Mirjam Bierings. Vol enthousiasme vertelde Mirjam over het fokken van de paarden, haar bedrijf met voedingssupplementen voor paarden en over haar samenwerking met Rob Heijligers die haar paarden uitbrengt in de sport. We moesten duizendpoot Mirjam natuurlijk spreken tussen alle zaken door. In Eindhoven stond Ffw88 namelijk te wachten op beweging terwijl op het terrein van Jan Tops in Valkenswaard haar stand met de voedingssupplementen in gereedheid moest worden gebracht.
Met haar 60 jaar is ze misschien niet de jongste in het veld, zoals ze het zelf zegt, maar wel doet ze volop mee als het aankomt op de paardenbusiness. Van kleins af aan was ze bij de paarden te vinden en in haar jeugd rondde Mirjam in Deurne de paardenopleiding af: “Nou ja, die was destijds nog niet zo florissant. Daarna was het voor mij dag en nacht knokken voor een klein beetje salaris.” Al snel besloot ze om bij de politie te gaan, met de bereden politie als doel. Na het afsluiten van de opleiding merkte ze dat ze toch het wedstrijdelement miste en besloot ze deze ambitie op een laag pitje te zetten. Wel werkte ze op diverse afdelingen bij de politie zoals de recherche, zedenzaken en straatwerk en gaf ze ook les aan de bereden politie. Toch gaf dit niet de voldoening waarop ze had gehoopt en daarom besloot ze om zelf weer paarden aan te schaffen en het rijden weer op te pakken.
Naast het rijden bleef er ook tijd over om zich te verdiepen in de voeding voor de paarden. Ze kon aan de slag als importeur voor Red Mills uit Ierland. Daar maakte ze kennis met diverse supplementen voor de paardenvoeding, maar mocht ze ook met regelmaat mee met de dierenarts naar bijvoorbeeld de renbaan om de paarden te behandelen: “Als je er zelf voor open staat, kun je gewoon erg veel leren. Ik heb in 30 jaar tijd op die manier erg veel kennis opgedaan maar ook heel goede contacten opgebouwd met dierenartsen, diverse grote stallen en topruiters. Door de kennis die ik heb opgebouwd, kan ik ook heel vertrouwd voedingadvies geven, ook aan de grote jongens.”.
Intussen bleef ze zich richten op het zelf africhten van de paarden, met hier en daar een wedstrijd, tot op nationaal niveau. Maar het was met name de fokkerij die haar bezig hield. In Riethoven bouwde ze daarvoor een mooi complex, dat in 2004 werd verkocht aan spring- en eventingruiter Tim Collins en zijn vrouw Leida Strijk, de dressuuramazone.
In datzelfde jaar besloot ze ook te stoppen met haar politiewerk, iets wat ze 23 jaar gedaan had. Ze koos ervoor om zich volledig te richten op de fokkerij en de voedingssupplementen, iets wat ze tot de dag van vandaag nog altijd met succes doet. Toch was het geen makkelijke periode voor Mirjam Bierings, die zelf de jonge paarden aanreed op B-niveau en vervolgens verkocht: “Je wordt toch langzamerhand een dagje ouder en van mijn leeftijd zie je dan ook niet zoveel vrouwen meer in de sport. Eigenlijk vind ik dat ik op mijn leeftijd niet meer in de ring thuishoor. Mijn laatste wedstrijd was drie jaar geleden in Geldrop, die won ik ook nog, dat was wel mooi. En daarna ben ik gestopt met de wedstrijden.”
Veel paarden eindigden in het buitenland en kwamen daar erg goed mee. Dat was voor haar het moment om toch een constructie te bedenken dat ze de paarden in de sport kon krijgen. Om ze ergens anders te stallen was geen optie. Een oplossing was om een ruiter in dienst te nemen maar dat ging niet helemaal zonder slag of stoot. Zo was daar een gewillige Bulgaarse ruiter die maar wat graag de paarden wou rijden, maar die zelf geen woord Engels sprak. De communicatie tussen het tweetal verliep –zeg maar- niet helemaal soepeltjes. In haar zoektocht kwam ze terecht bij Rob Heijligers, die nu drie jaar later nog altijd haar paarden uitbrengt op wedstrijd.
Rob gaf aan dat ze de paarden maar eens langs moest brengen om te zien of er een klik was. Zo gezegd, zo gedaan, natuurlijk, dus al snel zat Rob op de destijds vijfjarige Ffw88 waarmee hij eigenlijk direct wegreed. Het tweetal had direct een klik en Rob had eigenlijk wel oren naar het paard. Uiteindelijk werd de constructie bedacht waarbij Mirjam de paarden elke week een keer naar Rob bracht voor een training, die ze vervolgens op wedstrijd uitbracht. Zelf rijdt en traint ze de jonge paarden thuis, waarbij alle aandacht gaat naar de africhting en de gymnastiek voor de paarden.
Inmiddels brengt Rob Heijligers zeer succesvol de paarden van Mirjam uit op wedstrijd en zo zagen we afgelopen weekend in Eindhoven dan ook tweemaal een overwinning met Ffw88 (Azteca VDL x Roblesse ten Eyckenen). Begin vorige maand won Rob ook al in het zadel van de eigen gefokte Hoe Heet Ie (Quasimodo Z x Klazien) in Kronenberg. Naast deze twee talentvolle paarden heeft Rob van Mirjam ook nog de beschikking over Go Go (A Lee Spring Power x Ulisca).
Naast het drietal beloftevolle paarden die op dit moment in de ring lopen, is er nog een 13-tal paarden die hun opwachting zullen maken de komende jaren. Over de samenwerking met Rob is Mirjam zeer tevreden: “Hij is een keiharde werker en een hele fijne ruiter. Ik heb volop vertrouwen in hem en de manier waarop hij omgaat met mijn paarden. Iets wat toch wel een heel fijn gevoel geeft. Ik stel zeer hoge eisen aan het management van mijn paarden en wil dan ook zo lang mogelijk de paarden thuis laten staan. Mocht ik ooit mijn paarden ergens anders neer moeten zetten, dan wordt dat nog een hele uitdaging….!”
Klik hier voor Mirjams account op Universal Horse Data