Toen we in mei hoorden dat Hans Peter toch aan de start zou komen in Rotterdam, ondanks dat de laatste drie paarden een week na het CHIO zouden vertrekken, waren we blij verrast. We waardeerden dat hij op 'zijn' CHIO het GLOCK tijdperk wilde afsluiten. Het werd nog mooier dan we hadden durven dromen, een einde dat we nooit zullen vergeten. Hans Peter: “Of ik dit verwacht had? Ja, nee, ja, nee, Taminiau was thuis goed in vorm en ging iedere wedstrijd beter. Ik weet dat hij een heel goed paard is en dat hij alles kan. Maar een ring van het kaliber Rotterdam had hij nog niet gezien. Ik wist dat het mijn laatste wedstrijd met hem zou zijn, dat maakte het ook niet gemakkelijker. Ik wil altijd goed rijden op het CHIO, maar nu wilde ik er echt alles uit halen om te laten zien wat we samen kunnen.”

“Thuis in de training ging het goed en met het losrijden ook. In de Grand Prix op donderdag had Taminiau nog iets spanning, maar dat kon ik weg laten vloeien, hij vertrouwde me volledig. Toen eindigden we als tweede na Charlotte Fry en Glamourdale. Daarna had ik wel een beetje mazzel dat Charlotte Fry de Grand Prix Special wilde rijden en ik in de Kür kon starten. Ik bedacht me toen hoe mooi het zou zijn om onze tijd samen winnend af te sluiten en dat die mogelijkheid er ook was. Het CHIO is mooi en de zaterdagavond is extra bijzonder. Waar Taminiau voorheen wel eens bang was van veel publiek, leek hij nu te beseffen wat er speelde en werd hij er juist beter van. Het leek of hij alles gaf wat hij in zich had. Ik weet niet of het m'n beste rit ooit was in Rotterdam, maar wel de meest indrukwekkende. Toen het publiek op die laatste lijn begon te klappen na een foutloze kür, op een schitterende paard dat alles kan en me ongelooflijk goed paste was dat heel bijzonder.”

Laatste rit in Rotterdam

“In Rotterdam moet ik eigenlijk altijd goed rijden, want het is vrijwel ieder jaar een observatie ergens voor. Dit jaar was dat niet zo, maar toch wilde ik alles uit de kast halen en heb ik bewust naar het concours toegewerkt. Lier, Exloo en daarna Rotterdam was mijn planning voor het afscheid van Taminiau. Natuurlijk hoopte ik dat ik hem nog jaren zou kunnen rijden, maar helaas was dat geen optie en vandaar dit bewuste slot. Het afscheid van Nadine was ook bij jullie, tijdens het EK dressuur in 2011, maar dat was geheel last minute. Ik voelde tijdens het EK dat ze niet meer was zoals ze eerder was en daarom hebben we tijdens het evenement besloten dat het haar laatste rit in de ring werd. In eigen land, voor eigen publiek, het was mooi en het was goed. Zoals gezegd, met Taminiau wilde ik Rotterdam gewoon nog heel graag rijden. Omdat ik altijd graag bij jullie rijd, maar ook, omdat ik dan nog een doel had die laatste weken. Het was natuurlijk een rare en moeilijke tijd en ik vond het fijn om mijn kop nog even in het zand te kunnen steken, de knop om te zetten en te kunnen trainen voor een belangrijke wedstrijd. Ik ben blij dat ik deze keuze heb gemaakt en ik toch op een soort van hoogtepunt afscheid van dit bijzondere paard heb kunnen nemen.”