Visser vertelde dat hij het bedrag in december 2011 opnam om een paard te kopen. Het geld verdween van de rekening van zijn Deventer vastgoedbedrijf Eurocommerce, vlak voordat het bedrijf failliet ging. Dat bleek echter geen toeval. Van een paard was geen sprake. “Ik moest een reden opgeven voor de opname,” verklaarde Visser later tegen de FIOD. “Maar ik moest toch ergens van leven.”

Het hof oordeelt nu, net als in eerdere instanties, dat het geld naar de Staat moet. De zaak draait om wat justitie aanduidt als “bedrieglijke bankbreuk”: het weghalen van geld of bezittingen uit een bedrijf dat op instorten staat. Visser krijgt nog een kleine compensatie van tienduizend euro vanwege de lange looptijd van de rechtszaak, die de ‘redelijke termijn’ heeft overschreden. Eerder werd hij al veroordeeld tot het terugbetalen van zo’n 6,2 miljoen euro.

Gevangenisstraf

De inmiddels 72-jarige Visser, ooit bekend als de ‘kantorenkoning’, is veroordeeld voor faillissementsfraude en moet zijn straf nu ook daadwerkelijk uitzitten. Volgens zijn advocaat zou hij zich begin deze maand bij de gevangenis melden. Of dat inmiddels is gebeurd, blijft onduidelijk – de advocaat doet daar geen uitspraken over.

Sjoemelen met huurcontracten

Visser was jarenlang de baas van vastgoedbedrijf Eurocommerce, dat kantoren bouwde en vervolgens huurders regelde om de panden met huurstromen door te verkopen aan investeerders. Het bedrijf kende jaren van succes, en Visser gold als een van de rijkste Nederlanders – hij prijkte zelfs in de Quote500. Maar na de economische crisis greep hij naar illegale middelen om zijn imperium overeind te houden.

Hij knoeide met huurcontracten. Omdat panden mét huurders veel meer waard zijn, deed Visser alsof al zijn panden verhuurd waren. Hij schoof met huurders en vervalste contracten. In 2012 ging Eurocommerce ten onder, maar tegen die tijd had Visser nog miljoenen weggesluisd. Zo gingen een stal met springpaarden van miljoenen via een constructie praktisch kosteloos over naar zijn zoon.

In 2022 werd Visser veroordeeld tot vier jaar en drie maanden gevangenisstraf. Ongeveer een maand geleden kreeg hij te horen dat hij nu echt de cel in moet. De rechtbank gaf geen gehoor aan het verzoek om hem bij zijn terminaal zieke vrouw thuis te laten blijven.