De familie Van den Oetelaar is al decennia een naam in de paardenwereld. Opa Dorus zette het paardenbedrijf in Schijndel op met dochter Carolien en zijn zoons Kees, Rien en Wim. Kees koos al snel als handelaar, later hengstenhouder en kenner van een goed paard zijn eigen weg. Rien koos voor de manege als rijschool, Carolien verzorgde de horeca in de naastliggende bar ’t Kiske en Wim deed het groeiende evenementengedeelte naast het lesgeven, de handel en de fokkerij.
Toen Joris 22 was, overleed zijn vader Wim plotseling. “Toevallig ben ik op een manegebedrijf opgegroeid,” kijkt de nu 34-jarige Joris terug. “Toen mijn vader overleed, zat ik al een paar jaar in het bedrijf, waarin ik best veel vrijheid had. Op m’n 17e was ik bijvoorbeeld al verantwoordelijk voor de bars op Paaspop en ik geloof dat ik 20 was toen ik voor het eerst samen met Kees en Bert van den Oetelaar een paardenveiling organiseerde. Op de Molenheide vinden naast Paaspop ook tal van andere concerten en evenementen plaats waarin ik vanaf jonge leeftijd altijd al betrokken ben geweest bij het organiseren daarvan. Je moet dan denken aan 90’s Parties, dance feesten, een indoor motorcross maar ook de Golden Earring, Status Quo, Normaal en Jan Smit hebben concerten gegeven in onze manege.”
Van zijn schoolcarrière moest Joris het niet hebben. Het kon hem niet snel genoeg afgelopen zijn: “Ik moest voor mijn examen een schaap scheren. Gaat dat schaap tijdens het scheren dood. Uiteraard niet met opzet, maar ze hebben me toen toch maar een 8 gegeven om me te laten slagen zodat ik van school af mocht. Dat wilden zij graag, en ik ook. Ik heb veel dingen geleerd door ze gewoon te doen, soms valt het goed uit, en soms niet. Dingen die goed gaan doe ik een volgende keer weer precies hetzelfde en wanneer iets niet goed uitpakt trek ik daar mijn lessen uit. Ik probeer me wel altijd bij te laten staan door mensen die verstand van zaken hebben, en ik luister altijd naar adviezen van mensen om me heen.”
Gereden heb ik eigenlijk nooit echt, tenminste, niet professioneel. Een startkaart heb ik nooit gehad, wel op jonge leeftijd in de manegelessen meegereden en deelgenomen aan wat onderlinge wedstrijden. Ik dacht altijd van mezelf dat ik toch wel aardig kon rijden, het kwam er alleen nooit van. Op een hengst van Robbert Ehrens heb ik een paar jaar geleden nog eens meegedaan met het verkleed springen in Vught, toen viel ik er na hindernis 6 al af. Kwam ik erachter dat ik helemaal niet zo goed kon rijden als ik dacht.”
[caption id="attachment_167279" align="alignnone" width="851"]
Voor het AES in Engeland[/caption]Het Anglo-European Studbook kwam voor Joris rond 2005 in beeld. Oom Kees van den Oetelaar was en is de drijvende kracht achter het stamboek: “Ik werkte vanaf 2005 via Henk Minderman al voor het AES, regelde de keuringen, verwerkte de inschrijvingen van de veulens, ik was verantwoordelijk voor de afdeling Benelux. Kees was toen aandeelhouder samen met nog vier anderen, nu doe ik het samen met Kees. Wij wilden veel professioneler en efficiënter, met goede en mooie paspoorten, met een database die op orde was, maar ook gewoon heel simpel: dat de telefoon wordt opgenomen. Dat hebben we vanaf dag één recht gezet. Bij het AES komt de fokker op de eerste plaats, daarom rekenen wij ook geen kosten voor het lidmaatschap van onze fokkers en zijn onze paspoorten goedkoop. Nu zijn we bezig om het stamboek te laten groeien, elk jaar komt er tussen de 10 en 20 % aan veulens bij. We hebben nu al 2400 ingeschreven veulens van 2017, en er komen zeker nog late registraties bij.”
Het AES is feitelijk een Engels stamboek: “Maar ook hét stamboek daar. Je hebt er heel veel kleine stamboekjes en wij springen erboven uit. We houden daar merrie- en veulenkeuringen door het hele land, plus twee veulenveilingen exclusief voor AES veulens, in Addington voor de springveulens, en een in Stoneleigh, voor de dressuurveulens. We zijn het verplicht aan de fokkers daar om eerst in Engeland alles goed voor elkaar te hebben. Daarom gaan we nu pas ook in Nederland beginnen, met een veulenkeuring op 25 augustus hier in Schijndel, volgend jaar waarschijnlijk met een veiling erbij. Dat kunnen we heel mooi combineren met de selecties voor het WK jonge springpaarden in Lanaken voor andere stamboeken dan KWPN en NRPS, van 23 tot en met 26 augustus.”
De selecties voor Lanaken zijn naar het lijkt een uitkomst voor alle betrokkenen: “Het bleef een punt wat te doen met de wildcards. Er was geen animo om in Ermelo iets te organiseren, vorig jaar is het niet doorgegaan en nu was iedereen akkoord dat wij het op ons namen. Het wordt een wedstrijd waaraan iedereen kan deelnemen. De beste van andere stamboeken van elke leeftijd krijgen assistentie bij het aanvragen van een wild card, dat moet nou eenmaal formeel zo geformuleerd worden. Het quotum voor Nederland is twaalf per leeftijd, verdeeld over KWPN en NRPS en dan klopt het voor nu wel ongeveer dat wij er een aantal leveren in verhouding met de startkaarten die in omloop zijn. We maken er meteen iets moois van, met de Van Mossel Automotive Cup, waardoor we voor de 5-, 6- en 7-jarige € 1500,- voor de eerste prijs hebben.”
Inmiddels is Joris ook begonnen met het bedrijf British Breeding, vooral voor de organisatie van evenementen in Engeland: “Dat is nieuw, en het begint feitelijk pas eind juli. We hebben een groep van vijf mensen gevormd om via evenementen de fokkerij-activiteiten te bevorderen. Dat zat eerst in de British Equestrian Federation, dat is daar de overkoepelende organisatie van de verschillende disciplines. De directeuren van eventing, dressage en showjumping hebben ook een plek in het bestuur van British Breeding. Ik heb zelf iets met fokkerij, anders kun je dat niet doen. Van mijn vader overgenomen, ik had op een gegeven moment vijfentwintig fokmerries, bijna allemaal springbloed. Een jaar of vijf of zes geleden ben ik dat af gaan bouwen omdat dat niet meer te combineren viel met mijn andere werkzaamheden.”
En natuurlijk is Paaspop een belangrijke steun geweest voor de verdere uitbouw van de Molenheide: “Dat is meer dan veertig jaar geleden begonnen, eerst binnen in de manege en toen al snel naar buiten in tenten. Wij hebben altijd de bars gedaan. Tegenwoordig komen er 30.000 mensen per dag, op het vernieuwde terrein lopen geen paarden meer, er is asfalt, sportgras, glasvezel, elektra, noem maar op. Ik ben er ook erg trots op dat zo’n prachtig evenement als Paaspop bij ons gehouden wordt. Er komt ook heel wat bij kijken, wij hebben bijvoorbeeld al ruim 240 mensen achter de bars staan, verspreid over de 25 verschillende podia.
Het gebeurt allemaal vanuit de thuisbasis in Schijndel, waar het bedrijf er steeds mooier en professioneler bij komt te liggen: “Ik probeer elk jaar het bedrijf van een paar updates te voorzien, zonder mezelf in de financiële moeilijkheden te werken. We hebben bijvoorbeeld de stallen opgeknapt en de buitenterreinen voorzien van een update, waardoor we nu vrijwel elke twee weken een wedstrijd hebben. Met nu ook een groot ledscherm als scorebord van onszelf, ziet er gaaf uit. Daarnaast wil ik ook fijn kunnen leven, met veel vrijheid en niet te veel zorgen, ik heb besloten dat ik niet meer wil piekeren. Naast de zes man personeel voor het AES, met daarbij nog wat mensen op provisie-basis, hebben we ook geen vast personeel. In een familiebedrijf als van ons is dat maar heel normaal. Iedereen werkt mee: mijn moeder Lenie en mijn zus Janneke pakken allerlei soorten werkzaamheden op, mijn zus Judith en broer Joost zijn in mindere mate betrokken maar zijn er ook wanneer dit nodig is, mijn vrouw Peggy, docente op een ROC, ondersteunt mij in alle bezigheden en helpt mee bij de evenementen.”
AES op UHD
AES op Facebook
Website