Te lange wedstrijddagen niet alleen voor de grooms een probleem...

Te lange wedstrijddagen niet alleen voor de grooms een probleem...

Enkele ruiters hebben via de hippische nieuwssite, Worldofshowjumping, beklag gemaakt over de late uren op een internationale wedstrijd. "Het is een ramp voor de grooms," klink het. In het focus bericht wordt de schuld grotendeels afgeschoven op de organisaties, toch kunnen de ruiters ook relativeren. Al enkele jaren terug, maakte onze redactie de bedenking hoe het kan dat indoor, maar ook outdoor concours vaak uitlopen. De vraag moet daarbij niet zijn wie is de schuldige, maar eerder hoe kunnen we dit voorkomen?

Wedstrijden zijn uitgegroeid tot belevingen. Terecht wijst Bertram Allen in zijn tekst aan World Of Showjumping aan dat de organisatie van internationale wedstrijden steeds zelf beslist hoeveel ruiters hij uitnodigt en dus op een bepaald moment ook de organisatie verantwoordelijk moet gesteld worden voor het uitlopen van het programma. Verder stelt de organisatie - samen met het FEI - het programma op. 

Maar we moeten ook kijken waarom een organisatie dit allemaal maar toelaat. Want, de FEI regels zijduidelijk dat een internationale wedstrijddag steeds tussen 8 uur in de ochtend en 11 uur 's avonds ligt. Waarom laten organisaties dan vaak extra ruiters toe? 

Het antwoord ligt voor de hand ... de economie moet draaien. Elke organisator moet zeker zijn dat op het eind van de rit het financieel plaatje klopt. Ruiters willen betere en grotere pistes voor de paarden, ze willen vaste stallen met drinkbakken, ze willen droge staanplaatsen voor de vrachtwagens, 24h bewaking enz. ... dat alles kost geld.

Maar ... 

Maar geld mag natuurlijk niet de gezondheid of kwaliteit van het evenement in gedrang brengen. Maak je geen illusie niemand is gebaat met concoursdagen die tot na middernacht uitlopen. De meeste mensen willen dan onmiddellijk naar huis en drinken geen afsluiter, wat negatief is voor de bar.

De grooms moeten langer opblijven en de volgende ochtend wel opnieuw paraat staan, wat negatief is voor hun gemoedstoestand maar ook gezondheid. De eigenaars zijniet gemotiveerd om te blijven wachten. Sommige ruiters moeten door latere uren verstek geven voor de prijsuitreiking, want de volgende dag starten ze bv. al als eerste, de journalisten moeten langer bezig blijven wat resulteert in korte, ongemotiveerde verslaggeving, enz.

Maar laten we ook de paardeniet vergeten. Onze vertrouwde viervoeters zijn deze uurregelingeniet gewend en moeten zich dus ook aanpassen. De paarden hebben bovendien minder rust tijd en de aanpassing kan zich reflecteren in hun prestaties.

Kortom er zijn geen winnaars, zelf de organisatie niet want ook die moet in dat geval langere uren draaien.

Alternatief ... 

Dat wetende is de oplossing voor het probleem niet zo eenvoudig. Een oplossing zal immers moeten liggen in een akkoord tussen het FEI, de organisatie en ruiters. Idealiter krijgen ook de andere partijen zoals grooms, medewerkers, enz. inbreng in de discussie.

Eindpunt moet een oplossing zijn waarbij nog steeds financiële zekerheid wordt gegeven aan de organisatie mits minder aantal starters. Als het prijzengeld behouden moet worden is een mogelijke eerste denkpiste misschien de verlaging van de FEI fee?