Harrie Smolders: "België heeft betere keuzes gemaakt..."

Harrie Smolders: "België heeft betere keuzes gemaakt..."

Tijdens de laatste wereldbekerwedstrijd in Mechelen komt ook de ster van het jaar 2017 aan de start. Harrie Smolders vertelde onze redactie eerder al in een interview hoe hij tevreden terugblikt op het afgelopen jaar. Toch is dit jaar nog niet voorbij. Tijdens de kerstjumping Memorial Eric Wauters sluit Smolders zijn topjaar - hopelijk in stijl - af.


Harrie Smolders won dit jaar zilver op het Europees kampioenschap en werd eindlaureaat van de Global Champions Tour en de Global Champions League met de Hamburg Diamonds, een regelmatigheidscriteria over 15 concoursen. Met de Nederlandse ploeg zegevierde hij in de finale van de Longines Nations Cup. Hij is nog steeds in de running om uitgeroepen te worden tot “Longines Horse of the Year”, de kersverse award van de Internationale Ruitersportfederatie FEI.


Belgische topfokkers en topmanagers


“België is uitgegroeid tot het centrum van de jumpingsport”, verrast Harrie Smolders, want ook Nederland,Frankrijk en Duitsland hebben op dit vlak een sterke traditie. “De Belgische fokkerij levert de beste springpaarden dankzij de stamboeken BWP, Zangersheide en SBS. Wellicht zorgt de positieve rivaliteit ervoor dat de één de ander de loef wil blijven afsteken. België staat al generaties lang aan de top van de fokkerij en heeft uiteindelijk betere keuzes gemaakt. Het land heeft ook bijzonder vooruitstrevende handelaars, die de nodige risico’s durven nemen waardoor ons land een echte draaischijf is geworden.”



Amerikaanse loyaliteit


“De samenwerking met de Amerikaanse stal Copernicus Stables is begonnen met Don”, begint Harrie Smolders aan zijn Amerikaans succesverhaal. “Uiteraard schenken zij in eerste instantie een toppaard aan een ruiter die al iets bewezen heeft. Nadien zijn de dochters bij mij komen trainen. Als ik iemand train, steek ik daar al mijn tijd, passie en energie in. Ik deel al mijn vakkennis en ervaringen met mijn leerlingen en geef hen, net zoals de ouders, een heel brede kijk in mijn manier van werken. As ik ’s nachts moet opstaan voor hen, doe ik dat ook. In de periode dat ik de zusjes Coulter trainde, vloog ik in de winter ook wekelijks naar Amerika om met de ouders de progressie van hun dochters te bespreken. Dat heeft een band geschapen en als dank hebben zij mij nu hun beste paarden ter beschikking gesteld.”