Na de verkoop van Conrad de Hus 2 weken geleden, ziet Gregory Wathelet zijn Olympische droom aan diggelen spatten. We vroegen hem of Conrad het kon aanvoelen als hij op een groot concours reed.
“Ik weet niet of hij echt kon voelen wanneer het om een belangrijke wedstrijd ging, maar tijdens elk groot evenement liep hij goed. Hij was altijd in vorm. Ik weet niet of dat dankzij ons voorbereidende werk was of dat hij diegene was die voelde wanneer presteren echt belangrijk was. In ieder geval is hij een paard dat naar een belangrijke wedstrijd kan toegroeien”. Dit zijn allemaal kwaliteiten die Quentin Judge, de nieuwe ruiter van Conrad, goed zal kunnen gebruiken. Judge zal binnenkort ook naar Europa afreizen om met behulp van Wathelet met de hengst aan het werk de gaan. In afwachting daarvan houdt het team van Wathelet de Con Air zoon dagelijks aan het werk.
Gregory Wathelet heeft na het vertrek van Conrad echter nog geen reden tot panikeren, hij heeft nog verschillende andere toppaarden op stal die staan te popelen om op het hoogste niveau te mogen starten. Twee van die paarden zijn afkomstig uit de Citizenguard-stal: Toscan de Sainte Hermelle en Taalex.
“Ze zijn alle twee een beetje anders. In Oliva heb ik Toscan alleen in de lagere proeven gestart, enkele weken geleden heeft één van mijn ruiters hem ook gereden. Toscan is een paard met veel kwaliteit, hij let altijd goed op en heeft veel respect voor zijn ruiter. Hij heeft vrij lang geen wedstrijden gereden en daarom wil ik niets overhaasten.
Met Taalex heb ik al enkele concours gereden dus hem ken ik al iets beter, ik ben met hem bijvoorbeeld in Zürich aan de start gekomen en daar heeft al bewezen dat hij een paard is met veel vermogen. Tijdens grote wedstrijden kan ik altijd op hem rekenen maar ik moet nog wat puntjes op de i zetten, we zijn nog niet 100% op elkaar ingespeeld”. Tijdens de CSI5* van Doha won Wathelet met de vos de 1.55-rubriek. De puntjes lijken nu dus al op de i te staan. Misschien zou Taalex dus een mooi alternatief zijn voor Conrad voor de Olympische Spelen deze zomer.
Sinds eind 2015 heeft Wathelet ook een ander paard in zijn stallen staan, Quasi Modo Z.
“Op dit moment heb ik Quasi Modo echt ‘op proef’. De eerste indruk van hem is goed genoeg, maar we zullen moeten afwachten hoe hij op grote concours presteert. Ik ben er vrij zeker van dat hij een goede aanvulling van mijn stal zou zijn”. Quasi Modo Z werd vroeger gereden door Cyril Bouvard. De twaalfjarige hengst lijkt het in ieder geval in zich te hebben om op topniveau mee te draaien.
Corée zou dit jaar echt moeten ‘ontploffen’ op internationaal niveau of dat is toch wat iedereen van haar verwacht. “Corée is een merrie waar ik echt in geloof. Ik werk in dit geval ook samen met een goede eigenaar, dus ik heb er goede hoop op dat ik haar ook ik de toekomst zal kunnen blijven rijden. Dat is iets waar ik ook echt naar uitkijk, Corée is een merrie die een grote toekomst tegemoet gaat. Ook haar wil ik niet forceren, maar ik hoop dat ik haar na de Sunshine Tour af en toe eens op 4- en 5-sterren niveau zal kunnen starten”. In ieder geval wist de merrie nu al een 3-sterren Grand Prix te winnen, waarvan eentje tijdens de Sunshine Tour eind januari.
Gregory heeft ook Eldorado van het Vijverhof ter beschikking, een erg veelzijdig paard. “Ik ben al wat beter op hem ingespeeld. Ik weet al beter hoe ik met hem moet omgaan. Hij is nog onregelmatig maar hij kan elke proef springen of het nu een Grand Prix, een gewone proef, een speedproef of een derby is, hij kan overal concurreren. Ik verwacht dat hij dit seizoen op een positieve manier zal evolueren”.
Riesling du Monselet zal dit jaar terugkeren in de competitie: “Riesling is op concours altijd mijn tweede paard ondanks het feit dat hij af en toe wel een hoge proef kan springen. Hij heeft enkele blessures gehad maar op dit moment is hij volledig hersteld en ik hoop dat dat ook zo zal blijven. Op zijn vijftiende is hij nog steeds in erg goede vorm. Ik hoop dan ook dat ik nog één of twee seizoenen met hem zal kunnen rijden”.
Een ander paard dat onlangs opnieuw de weg naar de wedstrijdpiste gevonden heeft is Oh d’Eole. Dit paard heeft een speciale plaats in het team van de Belgische ruiter: “Oh d’Eole is meer dan gewoon een goed paard. Ze begint al op leeftijd te geraken en heeft een zwakke gezondheid. Daarom heb ik voor haar ook een lichter programma uitgewerkt. Ik heb voor haar die wedstrijden geselecteerd waarvan ik weet dat ze zich op haar gemak zal voelen. Zo is het voor haar bijvoorbeeld beter als er geen groot water in het parcours verwerkt zit”.
We vroegen waarom hij vorig jaar het paard Alorythem af en toe heeft gereden op wedstrijd: “Algorythem is het paard van mijn vriendin (Marie Longem), ik rijd hem bijna elke dag omdat zij nog studeert maar het was niet de bedoeling dat ik hem vaak zou meenemen op concours. Maar het zou nu wel eens kunnen dat hij de plaats van Conrad zal innemen tijdens de Olympische Spelen. Ik heb hem vooral op wedstrijd gereden om hem ervaring te laten opdoen. Het is altijd fijn om een paard zoals hem in je team te hebben”.
Maar Gregory is ook al met de toekomst bezig en hij ziet die erg rooskleurig: “Ik heb een aantal goede 8- en 9-jarige paarden. Ze zijn allemaal op hun eigen manier interessant voor de toekomst. Op dit moment laat ik hen ook door verschillende van mijn ruiters rijden zodat ze genoeg wedstrijden lopen. Het voordeel is dat bijna geen enkel paard van hen te koop is behalve bijvoorbeeld Tefnout d’Ouilly, die in het begin van het jaar zeker op de markt komt. Om een paar jonge paarden te noemen, Chanel is negen jaar en zij toont een enorme vooruitgang. Zij is van dezelfde eigenaar als Corée dus ik ben er relatief zeker van dat Chanel bij mij op stal kan blijven. Lilly Lordanos is ook een hele goede merrie. Ik twijfel nog over wat er precies mogelijk zal zijn in de toekomst, maar het is zeker dat zij een echte sportmerrie is. Ze geeft altijd het beste van zichzelf. Bij de achtjarigen heb ik mijn hengst Iron Man van de Padenborre. Hij is echt een speciaal paard. Ik hoop ook dat hij in mijn team kan blijven. Iphigeneia de Muze doet me denken aan Cortes C, ze is echt geweldig. Haar eigenaar is een handelaar, dus ik besef dat ze waarschijnlijk vroeg of laat verkocht zal worden. Dan heb ik ook nog MJY Nevados S, een paard dat het WK in Lanaken won. Ik weet nog niet goed of hij echt alles in zich heeft om een toppaard te worden, maar hij doet me denken aan Kronos d’Ouilly. Hij is hetzelfde type paard, hij heeft dezelfde kwaliteiten. Hij heeft ook een goede ingesteldheid: hij trekt naar de sprong toe en wil zelf niets liever dan zo snel mogelijk over de hindernis springen. Indorado van’t Heike heeft ook veel potentieel maar hij moet nog een lange weg afleggen. Hij is niet gemakkelijk om te rijden, daarom hebben we hem ook laten castreren. Sindsdien is zijn karakter toch al iets minder uitgesproken geworden”.
Is het niet moeilijk om met verschillende eigenaars samen te werken. Waarschijnlijk hebben ook zij hun zinnen telkens op een bepaald concours gezet?
“Vanaf het moment dat iemand zijn paard bij mijn thuis zet, moet hij rekening houden met het team. Dat is voor mij erg belangrijk. Als iemand tegen me zegt: “Ik wil absoluut dat mijn paard op dat concours aan de start komt”, heb ik liever dat ze hun paard aan een andere ruiter geven. Maar op dat gebied kan ik niet klagen. Ik heb nog maar weinig of geen problemen gehad. Voor mijn eigenaars maakt het eigenlijk niet uit of hun paard nu tijdens de Wereldbeker van Bordeaux of tijdens die van Leipzig aan de start komt; dit zijn toch ongeveer dezelfde wedstrijden. Ik heb het geluk dat ik vandaag veel wedstrijden op het hoogste niveau kan rijden omdat ik ook verschillende paarden ter beschikking heb die dit niveau aankunnen.
Je kan nooit genoeg goede paarden hebben, en op dit moment zijn bijna al mijn paarden in vorm. In september-oktober was dit niet het geval, ik had niet voldoende paarden om de wedstrijden te rijden die ik eigenlijk wou rijden. Daarom heb ik liever te veel dan te weinig paarden.
Het enige probleem dat ik heb is dat ik veel goede 8- en 9-jarige paarden heb. Dat kan soms wel eens voor problemen zorgen, maar ik heb verschillende ruiters die me zo goed mogelijk helpen. Mijn eigenaars moeten er dus soms vrede mee nemen dat een andere ruiter hun paard uitbrengt op wedstrijd, maar over het algemeen levert dit geen problemen op. Soms zijn er eigenaars die willen dat hun paard minder wedstrijden rijdt. Voor hen werk ik dan een aangepast programma uit, het is dan aan hen of ze dit programma accepteren of niet”.
Waarom denkt u dat er zo veel eigenaars hun paard aan u toevertrouwen?
“Ik denk dat ik altijd open heb gestaan voor eender welk voorstel en er zijn veel mensen die dat weten. Andere ruiters stellen zich soms minder open op of het lijkt of ze minder toegankelijk zijn. Soms werken ze ook maar met één eigenaars samen en dat is voor andere eigenaars misschien een drempel om de ruiter in kwestie te contacteren. Ik heb de laatste tijd ook goede resultaten neergezet en dat trekt natuurlijk ook altijd nieuwe eigenaars aan. Ik hecht ook veel belang aan mijn samenwerking met fokkers, het gebeurt regelmatig dat ik bij hen op zoek ga naar nieuwe, goede jonge paarden.
Zo heb ik bijvoorbeeld Haras d’Ouilly gevonden. Misschien zal dat ook op niks uitdraaien, maar ik neem altijd de tijd om een jong paard zich te laten ontwikkelen. Dan pas kan ik beslissen of hij goed genoeg is voor de toekomst”.
Tot slot, als u eender welk paard ter wereld zou kunnen rijden, wie zou het zijn?
Als ik vandaag moest kiezen zou ik zeker en vast gaan voor Cortes C (dit paard wordt gereden door Beezie Madden). Ook Forlap DC (op dit moment onder het zadel van René Tebbel) zou ik zonder twijfel in mijn team willen hebben. Ik ken deze paarden, ze zijn uitzonderlijke springpaarden en ik heb hen altijd graag aan het werk gezien. Ze zijn altijd welkom in mijn stal!”.
